april 9, 2024
WEF seizoen 2024 is ten einde. De afgelopen drie maanden hebben Emilie en Zoé Conter, Kendra Claricia Brinkop en Petronella Andersson hun paarden en hun vaardigheden als ruiters ontwikkeld in het zonnige Wellington, Florida. Talloze overwinningen, persoonlijke topprestaties en klimmen in het klassement. Met elke stap voorwaarts hebben deze maanden bewezen een lonende reis te zijn voor iedereen.
Kendra: Het voelde alsof ik in ‘Disney paardenland’ ???? was! Er waren veel mensen en zoveel verschillende soorten paarden. En we kregen indrukwekkende springsport op het hoogste niveau te zien, wat het allemaal nog spannender maakte!
Zoé: Ik was erg tevreden over mijn Wellington seizoen dit jaar. Ik heb het gevoel dat ik heel consistent, heel gefocust en heel rustig in mijn hoofd ben gebleven gedurende het seizoen, en dat zijn drie heel moeilijke dingen om hier te bereiken.
Petronella: Dit jaar ging ik alleen voor de laatste week van het WEF. De week ervoor was ik in Ocala voor de landenwedstrijd.
Ik had 2 van mijn beste paarden bij me, Odina van Klapscheut en Castres van het Begijnakker Z. Beide paarden lieten een geweldige vorm zien tijdens de twee weken in Amerika.
Het is altijd een leuke ervaring voor mij en mijn hele team om daarheen te gaan. Ik heb het geluk dat ik hele goede mensen om me heen heb die ervoor zorgen dat alle paarden thuis worden bereden en goed worden verzorgd als ik en Alex weg zijn met maar 2 paarden.
Dat geeft ons de mogelijkheid om ons in deze periode op de sport te richten.
Emilie: Ik begon dit jaar wat langzamer aan het seizoen, wat fijn was, zodat de paarden in februari en maart op hun hoogtepunt waren. Al mijn paarden verbeterden zich enorm en waren zo consistent. Waarschijnlijk mijn beste WEF tot nu toe 🙂 dankbaar voor mijn team dat er een geweldig WEF van heeft gemaakt! Het geeft veel voldoening om je paarden en jezelf stukje bij beetje beter te zien worden.
Kendra: Ik heb 3 hoogtepunten van mijn tijd in Wellington. Allereerst waren er de 5* Grand Prix’s in week 9 en 12 met In Time (11e &7e plaats).
Een ander groot hoogtepunt was toen we de 150cm Hermes Classic wonnen met Do It Easy. Tot slot was er de2e plaats van Nector in de 4* GP Qualifier.
Zoé: Mijn hoogtepunten waren zeker de meerdere plaatsingen in een aantal grote GP’s, niet alleen in Wellington maar ook in Ocala. La Una’s 3e plaats in de CSIO4* GP was zeker iets speciaals en iets waar ik nog steeds aan terugdenk. Ook mijn trouwe partner Dave sprong weer in zijn beste vorm van het hele seizoen, met een 6e plaats in de CSI3* GP van Ocala en een top 10 plaats in de CSI4*-W van Live Oak International.
Emilie: Het hoogtepunt van mijn WEF-seizoen was zeker mijn 4e plaats in het 4* WEF (GP-kwalificatie) met mijn 9-jarige Portobella v/d Fruitkorf. Het was haar allereerste 155 en ze had het onder de knie als een pro. Trixie was ook erg constant in het 4* niveau. Ze werd 8e in een van de 4* Saturday Night Lights Grand Prix. Over het algemeen hebben al mijn paarden zich enorm verbeterd. Ocean was super constant in de 150-rubrieken, wat resulteerde in de derde plaats in de 150 Hermes-stand. Cilanto verbeterde zich ronde na ronde en sprong foutloos in de 145 Nationale Grand Prix kwalificatie. Balento die de perfecte unicorn was met een aantal geweldige rondes en Onslow die week na week beter werd, waardoor we ons seizoen konden afsluiten met het springen van een 150 Nationale Grote Prijs. Ik ben super blij met al mijn paarden!
Kendra: Ons belangrijkste doel voor het seizoen was om sterk te beginnen, en dat hebben we gedaan! We trapten af met een 5-sterren Grand Prix-evenement en begonnen ons voor te bereiden op het outdoorseizoen in Europa. Onderweg wilden we onze ranglijst wat verbeteren, en ik ben blij te kunnen zeggen dat we wat vooruitgang hebben geboekt! ????
Zoé: Mijn doelen waren om weer terug te komen op het hogere niveau in de sport na het moeilijke jaar dat ik vorig jaar heb gehad. Ook wilde ik een paar van mijn jongere paarden opbouwen tot 1m50 en GP-niveau (Tombola & Enrico) en een goed plan maken voor mijn paarden zodat ze op hun best kunnen presteren.
Emilie: Ik wilde een goed showplan maken voor al mijn paarden, dus ze deden niet elke week mee. Hier in Wellington is het makkelijk om week in week uit door te gaan. Met de hulp van mijn mental coach Poppy Blandford zorgden we ervoor dat mijn paarden één of twee weken vrij kregen, zodat we ons konden richten op rubrieken waarin we het beste konden presteren. Ik wilde werken aan een betere controle met mijn toppaard Trixie en dat is uiteindelijk gelukt. Het gaat beter, maar we moeten nog veel werk verzetten.
Kendra: Mijn tijd in Wellington is echt geweldig geweest voor mijn groei als ruiter. Het is zo’n prachtige plek waar je op het hoogste niveau aan sport kunt doen en je paarden kunt trainen voor de rest van het seizoen. Door daar te zijn kreeg ik ook de kans om te leren over verschillende systemen die in andere landen worden gebruikt en ik heb veel mensen ontmoet en leren kennen, waardoor ik nog meer heb geleerd.
Zoé: Ik heb het grootste deel van het Wellington seizoen zonder trainer gereden, wat moeilijk was, maar ik denk dat het echt heeft bijgedragen aan mijn groei, niet alleen als ruiter maar ook op persoonlijk vlak. Ik ben ook erg tevreden over mijn mentale kracht gedurende het seizoen, ik bleef heel consistent en gefocust op wat er voor me lag, ik liet me door weinig afleiden. Al met al een seizoen om trots op te zijn!
Emilie: Ik heb het gevoel dat ik dit seizoen veel heb geleerd en dat is een goed gevoel. De meeste weken hadden we geen trainer, dus moesten we heel onafhankelijk zijn. Dat maakt je op een bepaalde manier erg groot, je moet zelf beslissingen nemen, jezelf pushen. Gelukkig had ik altijd John (showgroom) en Tinja (flatrider) aan mijn zijde. Ze hielpen me beter te worden en mijn paarden beter te maken. Michael Duffy kwam mijn zus en mij twee weken helpen in februari en twee weken in maart. Na de eerste twee weken voelde ik al een groot verschil in mezelf en mijn paarden! Het was een plezier om met hem te trainen. Ik vond het fijn dat hij alles simpel hield, zelfs als ik me soms te veel zorgen maakte en te veel dingen tegelijk wilde veranderen.
